ก็แค่บ่นปรับทุกข์

ก็แค่บ่นปรับทุกข์

แวะส่งฟีฟ่าออโต้ออยเรียบร้อย เราเข้าบ้าน “เป็นไงอั้ยต้า อันนี้ต้องรวมเป็นทุนในการศึกษาดูงานโครงการน้ำส้มระดับโลกของมรึงด้วยนะ” “เกี่ยวกันไหมพี่โส พี่โสจ่ายเองนะ” “แหม พูดอย่างนี้น่าเตะชะมัด พาไปกินแล้วยังปากดี” “ก็ขอบคุณไปแล้วไง จะรวมเป็นต้นทุนได้ไง” โสไม่เคยชนะต้าเด็กตัวเล็กๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว วันนี้ก็เหมือนกัน ความคิดต้ามันดีนะ โตขึ้นมานี่มันต้องเป็นพ่อค้าที่เยี่ยมยอดแน่ๆ รู้จักหาเงินตั้งแต่เล็กๆ

ตอนแรกผมกะว่าปิดเทอมนี้กำลังจะหากิจกรรมให้ต้ามันทำจะได้ไม่อยู่บ้านเฉยๆ เพราะว่าปิดเทอมนี้บริษัทที่เพื่อนผมมันทำงานอยู่ กำลังหาเด็กพาร์ทไทม์คีย์ข้อมูลผมถามออยแล้วออยสนใจ จะไม่สนใจได้ยังไงได้เดือนละ 9 พันบาท ทำงานหยุดเสาร์อาทิตย์อีกต่างหาก ปิดเทอม 3 เดือน ได้แล้ว 27,000 เก็บไว้เป็นค่าใช้จ่ายเปิดเทอมใหม่ ส่วนต้าผมยังคิดไม่ออกว่าจะให้ไปเรียนพิเศษที่ไหนดี แต่ต้ามันก็เสนอตัวมาซะอย่างนั้น

คืนนั้นต้ากลับเข้าไปนอนในห้องผมเหมือนเดิม โดยปูที่นอนปิคนิคนอนข้างๆ เตียงผม นอนเล่นมือถือแป๊บนึงก็หลับ แน่นอนหล่ะ โสมันไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านไปง่ายๆ เข้ามาคลอเคลียจนสุดท้ายก็จบด้วยบทรักบนเตียง ผมไม่แน่ใจว่าต้ามันหลับสนิทจริงๆ หรือเปล่า แต่มันก็ไม่ตื่นมาดูหรือไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวอะไรทั้งสิ้น แม้เตียงมันจะสั่นจากแรงกิจกรรมที่ผมกับโสทำกันอยู่ เสียงที่ครางออกมามันก็ดังที่จะพอปลุกให้คนตื่นได้แต่ต้ามันก็ยังไม่รู้สึกตัว

หลังจากโสกับผมมีอะไรกันเสร็จ โสไม่ยอมลุกไปเข้าห้องน้ำ นอนเอาควยเสียบตูดผมอยู่แบบนั้น พร้อมกับกอดผมไว้ด้วย “ไม่เบื่อเหรอ” “ไม่เบื่อ ผมทำตามที่พี่บอกแล้วนะ นี่ผมอดทนมาได้ตั้ง 4 วันแล้ว” “คืนนั้นนึกว่าจะเข้ามาแจม” “ไม่หรอกพี่ ผมจะทำอย่างงั้นได้ไง” “ทำไมล่ะ” “ผมไม่ค่อยชอบเซ็กหมู่ มันวุ่นวาย เก็บไว้เล่นกับพี่สนุกๆ แบบนี้ดีกว่า” “เหรอ” “ก็ใช่ไงพี่ ทำแบบนี้ผมทำได้เต็มที่ และพี่ก็ทำให้ผมได้เต็มที่เหมือนกัน”

เรานอนคุยเล่นกันอยู่ดีๆ อั้ยต้าก็ละเมอขึ้นมา “แม่ แม่จะไปไหน” ผมกับโสหยุดแล้วเงยหัวดูต้าที่กำลังหลับอยู่ “พี่จะเลี้ยงอั้ยต้าไปถึงไหน” “ก็ไม่รู้สิ เท่าที่จะมีแรงทำได้มั้ง” “ผมถามจริงๆ พี่ไปรับมาเป็นภาระทำไมเนี่ย” “เราเคยคุยกันแล้วนะ พี่สงสารมัน” “พี่ก็สงสารคนไปทั่วแหละ แล้วพี่ไม่สงสารตัวเองมั่งเหรอ” “สงสารทำไม คนเราเกิดมามันก็เท่านี้แหละ แบ่งปันกันไป” “พี่ช่วยได้ไม่หมดทุกคนหรอก” “รู้ แต่ก็เอาที่ไหวไง ตอนแรกอั้ยต้านี่ก็จะไม่เอาแล้ว แต่พอดีพ่อโสช่วยเลยต้องเอาสักหน่อย ถ้าไม่เอามันแล้วมันจะทำยังไง”

“พี่นี่เก่งทุกเรื่อง แต่เรื่องใจนี่โคตรอ่อนเลย ขี้สงสารคนชะมัด” “เออ รู้ตัว เลิกบ่นได้แล้ว” “พรุ่งนี้หัวหน้าชวนกินเหล้านะ” “กินเยอะมากไปหรือป่าว แกยังมีเวลากินอีกหลายสิบปีนะ” “เขาชวนน่ะพี่ ไม่ไปก็น่าเกลียด” “ก็อย่าบ่อยนักสิ กินเหล้ามากๆ มันไม่ดีนะ” “วันเสาร์นี้ก็มีงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนอีก” “แหมภาระกิจแกนี่เยอะนะ” “อ้าว เขาชวนก็ต้องไป ไปด้วยกันนะ” “ไปเหอะ” “ไม่เอา พี่ต้องไปด้วย” “วันเสาร์นี้เพื่อนพี่ก็นัดกินข้าว” “งั้นไปงานเพื่อนพี่ก่อนแล้วค่อยไปงานเพื่อนผม” “แกไปเหอะ” “ไม่เอา ไปด้วยกัน” จริงๆ แล้วผมขี้เกียจแต่งตัว เพราะงานเพื่อนโสคงจะหรูน่าดู จัดที่บ้านเพื่อนโสเสียด้วย แสดงว่าต้องเป็นงานใหญ่

วันรุ่งขึ้นโสแวะมารับผมที่ออฟฟิศไปกินเหล้ากับพี่ที่ทำงาน ไปเจอหัวหน้าโสคนที่เข้ามาม้อผม “เป็นไงเรา ไม่ได้เจอกันนาน ไหนมาชนกันหน่อย” โสดึงชายเสื้อผมเหมือนจะไม่อยากให้ผมอยู่ใกล้หัวหน้าคนนี้ แต่ไม่ทันแล้วเขากอดคอผมเรียบร้อยแล้ว “ไปห้องน้ำกันพี่” โสดึงแขนผมเดินไปเข้าห้องน้ำ “พี่อยู่ห่างหัวหน้าหน่อยได้ไหม” “ไม่เห็นมีอะไรเลย ก็แกเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าพี่คิดไปเอง แล้ววันนี้เป็นอะไร เป็นเอามากนะเรา” “เออน่า ห่างๆ หน่อยก็ดี” เรากลับไปนั่งที่โต๊ะ กินกันเหมือนเดิมเขาก็ยังมาคุยกับผมเหมือนเดิม ส่วนโสนี่ก็ไปเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนที่ทำงาน

“เรารู้จักโสมันนานแล้วเหรอ” “พอประมาณครับ” “แล้วคบกันแบบไหน” ผมหันไปมองหัวหน้าเขาแล้วค่อยๆ ยิ้มออกมา “เขาแนะนำผมว่าเป็นแฟนไม่ใช่เหรอครับ” “เจอกันบ่อยไหม” “ทุกวัน” “มันไปหาทุกวันเหรอ” “เปล่า เราอยู่บ้านเดียวกัน” “พี่ชักสนใจแล้วสิ” “สนใจอะไรพี่” “เรื่องของเรา” “สำหรับเราคือคนรู้จักนะครับ” “ว่างๆ ไปกินเหล้าบ้านพี่ไหม เมียพี่ทำกับแกล้มอร่อยนะ” “ถ้ามีโอกาสนะครับ” “ถ้าโสมันฝึกงานจบแล้วเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหม” “เจอได้พี่ เรื่องแค่นี้เอง ว่าแต่พี่อยากเจอผมเหรอ” “อยากสิ” “เพราะอะไร ผมขอเหตุผลตรงๆ ” หัวหน้าเอามือมาทำแบบจับมือผมโดยบังเอิญ

มือที่ใหญ่ของคนวัย 50 ผมรีบดึงมือออก “รังเกียจพี่เหรอ” “เปล่าพี่ แต่ผมว่ามันไม่เหมาะนะครับ เราต่างมีครอบครัวแล้ว มาทำแบบนี้” “เราคิดว่าพี่จะทำอะไร” “ทำแบบที่พี่คิดไงครับ” “พี่อายุเยอะไปเหรอ” “ป่าว แต่ผมมีคู่แล้ว” “ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่นี้เอง” “เอาเป็นว่าพี่มองหาคนอื่นดีกว่านะครับ” “พี่ว่าเรานิสัยดีนะพี่เลยอยากรู้จักให้มากกว่านี้ ” “ขอบคุณครับ แต่ผมว่าเรารู้จักกันแค่นี้พอแล้วนะครับ” “มันจะมีปัญหากับที่โสฝึกงานนะ” “อย่าเล่นมุขนี้พี่ มันไม่ได้ผลหรอก เขาไม่ได้ลายเซ็นจากพี่พ่อเขาก็ให้ลูกน้องเซ็นให้ได้ ผมว่าพี่คิดผิดคิดใหม่ได้นะ เชื่อผมเหอะ”

“เรามั่นใจเหรอ” “มั่นใจสิครับ ผมเป็นคนตรงๆ นะครับ อย่างที่พี่เห็นครั้งที่แล้ว ผมชัดเจน และชัดเจนมาก พี่อย่ามาใช้วิธีนี้มาบังคับผม ” “พี่ขอโทษ เราใจเย็นๆก่อนสิ พี่แค่ชอบบุคลิกเรา ” ” ครับ ผมใจเย็นเสมอ แต่พี่นั่นแหละ จะรีบอะไรนักหน้า แล้วอีกอย่างนึงผมก็ดูออกว่าพี่ต้องการอะไรตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว ” “งั้นพี่ขอเบอร์เราหน่อยได้ไหม ว่างๆพี่จะชวนไปบ้านพี่ ” ” อย่าเลยครับ ติดต่อผ่านโสนั่นแหละดีแล้ว แล้วพี่ก็รู้ถึงความชัดเจนของผมดี ถ้าผมไม่ OK ผมก็จะไม่เก็บไว้นะครับ ”

” พี่รู้ พี่ขอโทษ เอ้าชนแก้วกันหน่อย ” ผมกินต่ออีก 2 – 3 แก้ว ผมก็บอกโสขอตัวกลับ ” “ยังไม่ดึกเลยพี่ ” ” ตกลงกันแล้วไง ” “โหพี่ กำลังสนุกเลย ” ” งั้นกลับก่อนนะ ” ” ไม่เอา กลับด้วยกันสิ ” ” งั้นวันหลังอยากกินยาวๆก็อย่ามาชวน แล้วก็หาที่นอนเอาใหม่ อย่ามาทำนิสัยแบบนี้ กินแล้วไหลลื่น ” “กลับก็ได้ แต่ขออีกแก้วนึงนะ ” ผมนั่งรอโสกินจนหมดแล้วขอตัวกลับ ” ห่วงอั้ยต้าเหรอ มันเอาตัวรอดได้น่า ” ” เปล่า แต่เข้าใจไหมว่าไม่อยากอยู่ดึก อยากพักผ่อน ” ” มีเวลานอนอีกตั้งเยอะ ” ” สำหรับแกมันใช่ไง แต่สำหรับพี่มันไม่ใช่ ”

“พี่คิดมากเรื่องไม่สบายเหรอ ” ” เออ หากพักผ่อนไม่พอร่างกายมันก็ไม่ไหวนะ เข้าใจไหม ” ” พี่ไปหาหมอครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” ” ก็ก่อนแกมานั่นแหละ ” “แล้วหมอว่ายังไง ” ” ไม่ต้องฟังหมอหรอก ตัวเรายังไม่รักตัวเรา รู้ว่าป่วยแล้วยังฝืนไม่รู้จักพัก เดี๋ยวก็ไปไวหรอก หรืออยากให้ไปไวๆ ” ” ต่อยปากเลย แช่งตัวเองอยู่เรื่อย ” ” ก็จริงนี่ เมื่อคืนนี้ผัดไทยก็เกือบเที่ยงคืน วันเสาร์นี้อีก แกทนได้ไหมล่ะที่พี่เป็นแบบนี้ ไปไหนก็ต้องรีบกลับ อยู่ยาวแบบแต่ก่อนไม่ได้ ” ” ทนได้สิครับ ” ” ทนไม่ได้ก็เชิญ ” ” ชอบไล่จัง ” ” ก็แกเมาแล้วชอบไหลลื่น ไร้สาระไปเรื่อย ”

” พี่ผม เพิ่งจะ 18 เองนะ พี่อย่าตึงกับผมนักสิ ” ” ก็นั่นแหละ แก 18 ไง มีโอกาสไปเจอคนอื่นอีกตั้งเยอะ ” “เจอมาเพื่ออะไร่ล่ะ ผมมีของดีในมือแล้วผมจะไม่ยอมปล่อยไปเด็ดขาด ” ” ถ้าแกคิดว่าพี่เป็นของดีในมือแก แกก็ต้องรู้จักรักษาของดีไว้ด้วย แกอย่าคิดว่ามีของดีแล้วไม่ต้องรักษามันไม่ใช่นะ มีของดีที่ใช้การไม่ได้ต้องมาคอยดูแลป่วยง่ายไม่แข็งแรง ของดีก็คือขยะดีๆนี่เอง ” ” แรงว่ะพี่ พี่ไม่เป็นไรหรอก หนังเหนียวขนาดนี้ ” ” นี่แกด่าหรือชม ” “ชมสิ ดูสิเวลาโกรธนี่ยังดูดีเลย ” ” เป็นเอามาก ต้องถามอาแกแล้ว แกไปถูกกระทบกระเทือนมาหรือเปล่า ” “ทำไม ” ” จากคนที่ชอบผู้หญิง ตอนนี้แกมาติดผู้ชายแจแบบนี้ ” ” 555ทั้งกระทบทั้งกระเทือนเลย ”

” ไปโดนอะไรมาหึ ” ” โดนดูด หัวกระเทือน แล้วก็กระแทกจนน้ำทะลักเลย555 พี่ พี่ว่าคนอื่นเขาจะเป็นแบบผมไหม ” ” เท่าที่เคยเจอมายังไม่เคยเห็นนะ ” “เป็นไง เล่าให้ผมฟังหน่อยสิ ” “ก็เพื่อนๆที่ชอบผู้ชายแท้ๆ ก็ต้องประเคนให้เขาทุกอย่าง แล้ววันดีคืนดีมันก็แอบไปเอาสาว ทิ้งเพื่อนพี่ไป เพื่อนก็โดนหลอกไปหมดตัว แต่จะเรียกว่าหลอกก็ไม่ได้ ให้เขาไปเอง ข้าวของเครื่องใช้เงินทองรถ หมดทุกอย่าง ” ” แล้วเพื่อนพี่ทำไง ” ” บางคนกรีดข้อมือ ร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตาย ”

” พี่เคยเป็นป่าว ” ผมไม่ตอบคำถามโส ” พี่เคยเป็นแบบนั้นป่าว ” ” เคย ” ” กับอั้ยริวใช่ไหม ” “ก็หลายคนอยู่ ” ” ใครหนักสุด ” “ก็คนที่แกบอกนั่นแหละ ” “พี่ใช้เวลาทำใจนานกี่วัน ” ” เกือบปี ” “โห ทำไมนานขนาดนั้น ” “เหตุผลง่ายๆคือ รักเขาไง ” “แล้วพี่ทำไง ” ช่วงนั้นก็คว้างไขว่คว้าหาเข้ามาแทนที่ดีไม่ดีก็เอาหมด เรียกได้ว่าร้านเหล้าเป็นบ้านที่สองเลยแหละไปบ่อยมาก แล้วก็ได้มาทุกครั้งที่ไป ” ” แล้วไงต่อ ” ” แต่มันไม่ใช่ไง ได้แต่อะไรมาก็ไม่รู้ ” ” แล้วได้มีอะไรกันป่าว ” ” มีสิ จะเหลือเหรอ ” ” โหพี่นี่ไวเนอะ ” ” อ้าว เขาเต็มใจมาแล้วก็ต้องเอา ” ” แล้วเจออะไรมาบ้าง ”

” เอารวมๆแล้วกัน ก็พวกเด็กไม่ยอมทำงาน หลอกตัวเอง เด็กแบบสอนแล้วไม่ฟัง ผู้ใหญ่เจ้าเล่ห์ อะไรทำนองนั้น คบแค่แป๊บเดียวก็เลิก ” ” ทำไมล่ะ เขาขอเงินพี่เหรอ ” ” ใครที่ขอพี่ก็เลิกเลย ” ” ทำไมล่ะ แหมเขามาให้เอาถึงที่ขอนิดขอหน่อยทำไมไม่ให้ ” ” นี่แก มันถึงวัยที่ต้องซื้อกินแล้วเหรอ แค่พาไปกินไปเที่ยวด้วยก็บุญแล้ว พี่ต้องการคบคนที่รักและอยู่กับพี่นะไม่ใช่พวกปลิงที่มาเกาะ หรือพวกใช้ตัวแลกเงินแบบนั้น พวกนี้อยู่กับเราแป๊บเดียวเขาก็ไป แล้วเรื่องอะไรที่จะมาอยู่บ้านพี่กินอยู่ฟรีๆ ไม่ทำอะไรเลยแล้วให้พี่ไปทำงานมาเลี้ยงเขา เขามีดีอะไร ”

” แล้วที่พี่มีอยู่ล่ะ ” ” มันเทียบกันไม่ได้นะ ที่มีอยู่ตอนนี้ อย่างน้อยเขาก็ฟังที่พี่พูด เขายังรักตัวเอง ไปเรียน ” ” มันต่างกันตรงไหนกับพี่ส่งให้คนพวกนั้นเรียน ” ” ต่างกันสิ พี่ไม่ได้รวยขนาดจะเลี้ยงใครได้ขนาดนั้น คนพวกนั้นส่วนมากมาก็เพื่อจะโกย กินของห้างของข้างทางกินไม่ได้ กระเป๋า เสื้อผ้าหน้าผมทุกอย่างแบรนด์หมด เวลาเที่ยวก็ต้องกินหรูและหน้าใหญ่เลี้ยงเพื่อน และที่สำคัญเขาไม่ได้มีใจมารักพี่ไง พอเขาเจอคนที่เขาถูกใจเขาก็ไป เคยได้ยินป่ะ คนที่มีคนเลี้บงเขามักพูดกันว่าหลอกป๋า ขอป๋ามาได้เท่านี้ แล้วเขาก็เอาไปเลี้ยงคนอื่นต่อ ” ” 555 พี่นี่แมร่งคิดแปลกๆ ” ” เออ คิดแปลกไง บางครั้งหว่านพืชก็ต้องหวังผลสิ

ผลของพวกนั้นกินไม่อร่อยหรอก เวลากินมันก็สักแต่ว่าให้กินแต่มันไม่ได้สุกงอมเหมือนคนที่รักกันแล้วทำอะไรกัน ” ” โห พูดซะเห็นภาพเลย ” ” ก็ดูอย่างแกสิ แกมีความสุขไหมที่มีอะไรกับพี่ ” ” มีสิ มีจนติดงอมแงมเลย ” ” เพราะเราทำกันด้วยความรักไง เราต่างคนต่างทุ่มทำให้อีกฝ่ายนึงมีความสุข พี่เห็นแกชอบให้ทำอะไรพี่ก็ทำให้ ไม่เลือก ไม่รังเกียจ เหมือนกับที่แกทำตอบแทนพี่นั่นแหละ ” ” ครับ แล้วพี่เลิกทำตัวแบบนั้นได้ไง ” ” ก็มานั่งคิดว่าทุกชีวิตมันต้องเดินต่อไป ถ้าพี่เป็นอะไรขึ้นมาสักคน แม่พี่จะเอาที่ไหนกินที่ไหนใช้

บ้านที่เขาอยู่ใครจะผ่อน ถึงพี่ตายไปมันก็คือการตัดช่องน้อยแต่พอตัว และต่อให้พี่ตายหรือพี่ทำร้ายตัวเอง คนที่เจ็บก็คือพี่ ไม่ใช่เขา เขาไม่รับรู้หรอกถึงความเจ็บปวดของพี่ที่พี่ได้รับ เขาไปแล้วเขาก็คงเริงร่ากับคนใหม่ กินได้นอนหลับแบบมีความสุขกับคนใหม่ ส่วนพี่สิกินไม่ได้นอนไม่หลับ คนที่จะแย่ก็คือตัวพี่เอง ” ” ก็พี่เป็นคนใจอ่อน สงสารคนง่าย รักคนง่าย ” ” ใช่ ทุกวันนี้พี่นั่งมองเขาเดินอยู่ ถ้าเขาเดินไปได้ดีพี่ก็ดีใจด้วย แต่ตอนนี้เขากำลังแย่ ” “นี่ใช่ไหมเป็นเหตุผลที่พี่ไม่เคยลบเฟส ลบไลน์ ลบเบอร์เขาทิ้ง ”

” ก็ใช่ พี่ยอมรับ ส่วนนึงพี่เอาไว้ดูเขาว่าเขาเป็นยังไง ตอนนี้เขาตกงาน ถ้าพี่มีโอกาสพี่ก็จะช่วย อย่างน้อยหลักมนุษยธรรม พี่ช่วยคนอื่นได้หลายคน แต่กับคนที่เคยใช้ชีวิตร่วมกับพี่ทำไมพี่จะช่วยไม่ได้ถ้ามีโอกาส ” “พี่นี่แมร่งเป็นเทพป่าววะ ทนได้ไงเนี่ยกับคนแบบนั้น ” “เอาน่า เลิกกันแล้วก็ใช่ว่าจะเป็นศัตรูกันเสมอไปนี่ นอนได้แล้ว ดึกมากแล้วเนี่ย ” ” ยิ่งรู้จักพี่ผมยิ่งรักและศรัทธาในตัวพี่นะ ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนเข้ามาหาพี่ตลอด ผมยอมแพ้เลย บางครั้งผมคิดจะกำจัดทุกคน แต่ผมเห็นแล้วผมโคตร OK เลย

พี่เป็นคนแปลก มีความคิดแปลกๆ บทบู๊ก็ล้างผลาญ บทดีก็ยังกับเทพ สอนแต่ละคนให้เชื่อฟังพี่ได้ ผมคิดถึงคนเจียเพชรเลย งมก้อนกรวดขึ้นมาจากโคลนเลนแล้วมาล้าง ขัด เช็ด ถู แล้วเจียให้เป็นเพชร ผมว่าต่อไปถ้าพวกมันรู้จักคุณคนพี่ต้องสบายแน่ๆ ” ” อย่าหวังลมๆแล้งๆ เอาแค่วันนี้พรุ่งนี้ดีกว่าไหม นอนได้แล้ว ” ” ใช่ อย่าหวังลมๆแล้งๆวันนี้พรุ่งนี้ดีกว่า แล้ววันนี้พี่มีความสุขไหม ” ” ขึ้นมาเหนือสะดือหน่อย ลงต่ำตลอด ระวังเจ้ากินเรียบนะแก ” ” 555 โคตรรู้ทันเลย55555++++ ” ” นอนได้แล้ว “

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *